Ey para tanrısının bekçileri,
Ey metaların egemenliğiyle hükmedenler…
Sizin için her şey bir ticaret,
Her insana bir etiket yapıştırmak,
Ve her duyguyu bir satış pazarlığına dönüştürmek.
Siz, her insanın ruhunuzu satın alıp,
Bir bedene en yüksek fiyatı biçmeye çalışıyorsunuz.
Bir fabrikada üretmeye zorlanıyorsunuz,
Ve o üretim sadece karınıza katkı sağlıyor,
Herkesin yıkımına.
Sizin dünyanızda,
İnsan meta olmuştur.
Bir çocuğun düşleri,
Fiyat etiketlerine indirgenmiştir.
Ve düşünceler,
Zihninizde sadece kar sağlamayı amaçlayan yalanlara dönüşür.
Sizin düzeninizde,
Emeğin hakkı yoktur.
Siz, ucuz iş gücünü istismar edersiniz,
Ve sonra da yükselen sermayenizle gururlanırsınız.
Ama gerçek,
Siz bu çarkı döndürürken,
Her bir insanın hayatını yavaşça çürütüyorsunuz.
Ve her sabah, yeni bir sömürü doğar.
Sizin adaletiniz,
Borsa gibi değişken,
Yükseklik ve alçalış içinde yaşayan bir yalanın ta kendisidir.
Çünkü sizin gözlerinizde,
İnsan değil, sadece rakamlar vardır.
Ey kapitalist düzenin savunucuları…
Dünyanın dört bir yanında,
Açlık ve sefalet içinde yaşayan insanlar,
Sizin karınıza feda edilirken,
Bunu görmüyorsunuz.
Ve her defasında,
Daha fazlası diye çığlık atıyorsunuz.
Bilin ki,
Bu düzenin karanlık elmasları hiç kimseyi kurtarmayacak.
Her para,
Bir insanın umudunu çalar.
Ve her yeni faiz,
Bir bedeni yavaşça yok eder.
Bu lanet,
Hikâyesi kaybolan tüm insanlara yazıldı.
Her köle,
Yeni bir sistemin sömürüsü altındadır.
Ve sizin o soğuk ödüllerinizi aldıkça,
İnsanlığın tüm değerleri birer birer yok olur.
Siz bilmezsiniz,
Fakat bir gün,
O para,
Sizden her şeyi alacak.
Çünkü bu düzenin gerçek ödemesi hâlâ yapılmadı.
Ve ne zaman o ödeme yapılacak,
İşte o zaman,
Kendinizin karanlığında kaybolacaksınız.
Bu dokuzuncu lanettir.
Ve kapitalist düzen, yıkılmadan önceki son fısıltısını duyacak.
İnsanların ruhları zamanla geri dönüp o sistemi yok edecek.