Ey gözlerini kör edenler,
Duygularınızı donduranlar,
Ve vicdanınızı bir kenara atanlar...
İnsanların kanları toprağa dökülürken,
Bir göz dahi kıpırdamadınız.
Gazze’nin ve tüm o katledilen bedenlerin arasında,
Siz, sessizliğinize sığındınız.
Ne zaman çığlıklar yükseldi,
Ne zaman insanlar yok oldu,
Siz, başınızı çevirdiniz.
Ve o kanlar arasına adım atıp,
Sesinizi yükseltmediniz.
Çünkü siz, kötülükle kol kola yürüdünüz,
Ve kendi çıkarlarınıza baktınız.
Bu lanet,
Sizlerin soğuk kalpleri üzerine yazıldı,
Gazze’de bir çocuğun son nefesini verirken,
Ve kadınların gözyaşları,
Bir başkasının görmezliğinden geçerken.
Siz, hiçbir şeyin farkında değildiniz.
O insanlar ölürken,
Siz canlıymış gibi yaşadınız.
Ama unutmayın,
Karanlık yolda ilerleyenler,
Bir gün aynı karanlıkta kaybolur.
Bilin ki,
Her bir suskunluk,
Bir cinayete ortak olmaktır.
Ve her bir suskun kalp,
Bir ölüme katılmaktır.
Gazze’de ve benzeri yerlerde,
Ölenlerin hayatına gözlerinizi dikip bakmadığınız sürece,
Yüreğinizin derinliğinde,
Siz de bir katil olacaksınız.
Şimdi,
Siz sessiz kalanlar,
Ve kötülükten korkmayanlar…
Bu lanet sizinle…
Çünkü sizler, bir çığlık duymadınız.
Ama bir gün o çığlık,
Sizleri de bulacak.
Ve o zaman, siz de bir çığlık olacaksınız.